ความหมายของคำว่า ' อินทรีย, อินทรีย์ '

ความหมายของคำว่า ' อินทรีย, อินทรีย์ '
อินทรีย, อินทรีย์ หมายถึง [ซียะ, ซี] น. ร่างกายและจิตใจ เช่น สํารวมอินทรีย์; สติปัญญาเช่น อินทรีย์แก่กล้า; สิ่งมีชีวิต. (ป., ส. อินฺทฺริย).

อินทรีย, อินทรีย์
[ซียะ, ซี] น. ร่างกายและจิตใจ เช่น สํารวมอินทรีย์; สติปัญญาเช่น อินทรีย์แก่กล้า; สิ่งมีชีวิต. (ป., ส. อินฺทฺริย).
อินทรียโคจร
ว. อยู่ในเขตความรู้สึก, ซึ่งรู้สึกได้. (ส.).
อินทรียญาณ
น. ความรู้สึก. (ป.).
อินทรียสังวร
น. ความสํารวมอินทรีย์ ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ให้ยินดียินร้ายในเวลาเห็นรูป ฟังเสียง ดมกลิ่น ลิ้มรส ถูกต้องโผฏฐัพพะ รู้ธรรมารมณ์ด้วยใจ. (ป.).
อินทีวร
[วอน] น. ดอกบัวสีนํ้าเงิน. (ป., ส.).
อินทุ
น. พระจันทร์. (ป., ส.).
อินธน์
น. การจุดไฟ; เชื้อไฟ, ไม้สําหรับติดไฟ, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น นิรินธน์ ว่า ไม่มีเชื้อไฟ. (ป., ส.).